صبورترین کوچولوی دنیا

امروز می تونی دوساعت از دست اون کمربند لعنتی که دو ماه زندانیت کرده آزاد بشی !وقتی صبح بازت کردم پاهات با اخرین زوری که داشتی تکون دادی ,انگار که واقعا تو بند بودی و حالا آزادی! بعد که بغلت کردم برای اولین بار احساس کردم که بارانم رو بغل می کنم چقدر بغلت کردنت آسون بدون اون غل و زنجیر و من چه مامان بد شانسی بودم که دو ماه رو از دست دادم و نتونستم تو رو به خودم بچسبونم و تو هم انگار که احساس منو فهمیده باشی خودت بهم می چسبوندی و اولین بار آغوش مامانت بدون واسطه درک می کردی.

عشق من !بازم ازت ممنونم که این دو ماه دووم اوردی و تحمل کردی .اونقدر خانوم و با شخصیت بودی که مامانت هم تونست این شرایط تحمل کنه .

عزیزم این دو ماه باقی مونده رو که کمربندرو به تدریج ازت باز می کنیم  تحمل کن و ثابت کن که تو امدی تا من خوشبت ترین باشم.

مظلومیتت و اون نگاه هشیارت به من کمک کرد تا این سخت ترین روزا رو طی کنم تو از همین ابتدای راهت همراهم بودیو بهم کمک کردی.

دوست دارم و عاشق اون صورت کوچیک شبیه افشینتم و بهت افتخار میکنم .

                                  عشق من اوایل مفتخر کردن کمربند به همراهی 

                       

                                                     و در اواسط 

                     

                                       و آزادی هر چند نصف و نیمه